เราเป็นคนจังหวัด มุกดาหารค่ะ เราอายุ 34 ไม่มีเงินเก็บค่ะ มีเงินเดือนไว้ใช้เป็นเดือนๆ อาจมีเงินกองทุน กบข. ที่รัฐบังคับเก็บไว้ จะได้ก็ตอนเกษียน ...

ตอนนี้หนูเครียดมา แทนที่แต่งงานแล้วจะได้ร่วมกันสร้างครอบครัว กลับกลายเป็นต้องช่วยกันเคลียร์หนี้ ซึ่งเอาเข้าจริงๆเงินเดือนหนูกับพี่เขาไม่รู้ 10 ปีจะหมดไหม หนูฝันว่าแต่งงานจะซื้อบ้านหลังเล็กๆสักหลัง มีครอบครัวที่อบอุ่น แต่ความฝันของหนูพังหมด หนี้สินที่พี่เขามีมันมากเหลือเกิน ...

อยู่มุกดาหารค่ะ หนูเรียนจบแค่ม3 พอจบก็เข้าทำงานที่ปทุมได้3-4ปีค่ะไม่นานหนูก็มีครอบครัว ทำงานเก็บเงินได้จำนวนหนึ่งเรามีความฝันอยากมีรถมีร้านค้าขายของชำเล็กๆพอไม่นานเราก็มีรถเราดีใจมาก เราตั้งใจทำงานเก็บเงินมาตั้งหลายปีโดยส่วนตัวแล้วหนูกับแฟนจะไม่มีปัณหาเรื่องเงินพอมีกินมีใช้ในแต่ละเดือนส่งค่างวดรถบ้างลูกบ้างแม่บ้างแต่พออยู่มาวันหนึ่งเราได้รับข่าวร้ายพ่อป่วยเป็นโรคมะเร็งระยะสุดท้าย เราเสียใจมากๆหาหนทางรักษาพ่อแต่สุดท้ายพ่อก็จากพวกเราไปเงินเราที่มีอยู่ก็เริ่มหมดและ ยังต้องเป็นเจ้าภาพในการจัดงานศพพ่ออีกด้วยพอเสร็จงานศพพ่อเราก็กลับไป ทำงานทำหน้าที่ของเราต่อไปอยู่มาไม่นาน หนูกับแฟนเห็นแม่ไม่สบายบ่อยเลยเป็นห่วงเขาเลยตัดสินใจลาออกพร้อมกันเพื่อที่จะมาอยู่ดูแลแม่และลูกพร้อมมาทำความฝันของตัวเอง ที่อยากจะค้าขาย ...

เราตัดสินใจผิดพลาดทำให้เกิดอุบัติเหตุในชีวิต จากที่มีเงินเก็บหลักแสน กลับกลายเป็นหนี้เกินครึ่งล้าน ช่วงนั้นเหมือนตกนรกทั้งเป็น เลิกกับแฟน เพื่อนเลิกคบ มีแต่คนรังเกียจ มีแต่เจ้าหนี้รุมทวงเงิน ประจานให้อับอาย เรื่องงานก็ไม่รอด ...

กระผมเป็นคนจังหวัดบุรีรัมย์ มีน้อง ๆ อีก 4 คน ห่างกันคนละ 3 ปี ก็เท่ากับน้อง ...

ผมเป็นคนหนึ่งครับ ที่เคยตกต่ำสุด เป็นหนี้สินหลายล้านครับ แต่ที่กลับขึ้นมาได้อยู่ที่ใจล้วนๆครับ ผมแนะนำว่า ถ้าอยากกลับขึ้นมาใหม่ได้ หากำลังใจให้ตัวเองก่อนเลยครับ อย่าหดหู่ ยิ่งถ้าเราหดหู่โอกาสดีๆจะไม่เข้ามาหาเรา ของก็จะพลานขายไม่ดีไปด้วย ...